Je kids nemen een loopje met je.
Je ouders overhemelen hun eigen mening.
Je partner handelt naar zijn eigen behoeftes.

“Jij wacht en staart ernaar en handelt vanuit je oude kind-patronen.”

Boos, teleurgesteld, verdrietig kijk je toe en er veranderd niks.

Het is vermoeiend en je loopt leeg. Die nare emoties trekken je naar het verleden waar je toen als kind zo reageerde.

Dit is te veranderen. Absoluut.
En nee je hoeft de ander niet te vergeten. Geven is fijn. I know. Maar gelijk waardig zijn aan elkaar door elkaar te zien en te respecteren met de juiste intentie is volwassen worden en verantwoordelijkheid pakken. Dat is kwetsbaar en kracht samen gevat. 

En het mooiste voorbeeld wat je aan iedereen om je heen kan geven. ❤️