Ik geef mijn kind het goede voorbeeld. Vind ik.

Ik zeg: Je hoeft niet onzeker te zijn, terwijl ik mijn buik inhoud.

En wat lijkt ze toch veel op mij, hoor ik iedereen zeggen.

Bedoelen ze het uiterlijk of dat ze mijn onzekerheid ook kopieert?

Denken en voelen zijn twee compleet verschillende dingen. Je kan heel goed bedenken hoe jij je wilt gedragen, maar het ook daadwerkelijk voelen van binnen is een tweede.

“De buitenkant is een weerspiegeling van de binnenkant.”

Zorg jij van binnen niet goed voor jezelf straal je dat uit aan de buitenkant. Fysiek, mentaal en emotioneel.

Kinderen zijn puur, zonder filters, voelen zij precies wat echt is en wat niet. Alleen kunnen ze nog niet helemaal plaatsen hoe en wat. Dus als jij zegt, ik voel me goed, terwijl dat niet zo is. Geef je toch mixed signals?

Check eens bij jezelf in. Is het iets wat jij onbewust doorgeeft van oudsher dat gevoelens en emoties niet meetellen?